Grotwoning0000.0011

 

 Literatuur

 

- Robb, Graham, De ontdekking van Frankrijk. Amsterdam (Olympus - Amstel Uitgevers), 2011 ^{3e druk} [463 blz. ISBN 978.90.467.0316.8]. Hierin: blz. 94 ("In de Dordogne, de Tarn, het Loiredal en de gordel van kalk- en zandsteen die van de Ardennen naar de Elzas loopt, woonden duizenden mensen als zwaluwen in rotswanden of als prehistorische stammen in grotten en kalkputten. Langs de oevers van de Loire en de zijrivier de Loir lagen hele dorpen van holbewoners. [...] Sommige van die onderaardse appartementen hadden verscheidene verdiepingen en er woonden honderden mensen. In Arras en andere steden in Vlaanderen woonde bijn a een derde van de bevolking - handwerkslieden zowel als arbeiders - in ondergrondse steden die in de middeleeuwse steengroeven waren uitgehakt". Later fungeerden deze ruimten ondermeer als schuilkelders en tenslotte als toeristische attractie. In 1807, toen ze nog als menselijk onderkomen werden gebruikt, werd opgetekend: "De frisse lucht wordt voortdurend vervuild door de adem van acht topt tien individuen die twaalf tot vijftien uur per dag op elkaar gepakt zitten en een klein onderkomen met slechts één luchtgat voor hen allemaal").